هوش مصنوعی و اعتراف عکاس

عکاس اعتراف کرد که تصویرِ برنده جایزه، توسط هوش مصنوعی تولید شده است.

جیمی گریرسون – گاردین
ترجمه سهیل ارجمند

یک عکاس پس از اعتراف به اینکه با نام مستعار “میمون گستاخ” در مسابقه عکس شرکت کرده است و تصویر برنده جایزه را با استفاده از هوش مصنوعی ساخته است، از دریافت این جایزه معتبر خودداری کرد.

هنرمند آلمانی بوریس الداگسن در وب‌سایت خود اعلام کرد که جایزه‌ی بخش خلاقانه‌ِ آزاد را که در جوایز عکاسی جهانی سونی برنده شده است را نمی‌پذیرد.

عکس برنده، دو زن از نسل‌های مختلف را به‌صورت سیاه‌وسفید نشان می‌دهد.

الداگسن که عکاسی و هنرهای تجسمی را در آکادمی هنر ماینز، هنر مفهومی و اینترمدیا را در آکادمی هنرهای زیبا در پراگ و هنرهای زیبا را در مدرسه هنر و ارتباطات ساروجینی نایدو در حیدرآباد خوانده است، در بیانیه‌ای در وب‌سایت خود، گفت که او “به‌عنوان یک میمون گستاخ” درخواست داد تا بفهمد آیا مسابقاتی برای ورود تصاویر هوش مصنوعی آماده می‌شود یا خیر. او افزود: «هنوز چنین مسابقه‌ای وجود ندارد»

الداگسن گفت: «ما، در دنیای عکس، به یک بحث آزاد نیاز داریم. بحثی در این مورد که چه چیزی را قرار است عکاسی در نظر بگیریم و چه چیزی را غیر عکاسی.  آیا چتر عکاسی به‌اندازه‌ای بزرگ است که تصاویر هوش مصنوعی را هم پذیرا باشد – یا این یک اشتباه است؟

با امتناع از دریافت جایزه، امیدوارم بتوانم این بحث را تسریع کنم.»

او گفت که این یک “لحظه‌ی تاریخی” بود؛ زیرا برای اولین‌بار یک تصویر مولود هوش مصنوعی برنده یک مسابقه عکاسی معتبر بین‌المللی شده است و افزود: “چند نفر از شما می‌دانستید یا حتی شک کرده بودید که این تصویر توسط هوش مصنوعی تولید شده است؟ گویی یک جای کار به‌ظاهر درست نمی‌آید، این‌طور نیست؟»

«تصاویر هوش مصنوعی و عکاسی نباید در چنین جایزه‌ای با یکدیگر رقابت کنند. آنها موجودات متفاوتی هستند. هوش مصنوعی عکاسی نیست؛ بنابراین من جایزه را نمی‌پذیرم.»

هنرمند آلمانی بوریس الداگسن می گوید که ورود به جوایز عکاسی جهانی سونی، برای برانگیختن بحث طراحی شده است.

الداگسن پیشنهاد داد که جایزه را به جشنواره عکسی که در اودسا اوکراین برگزار می‌شود، اهدا کند.

این شیرین‌کاری در زمانی انجام می‌شود که بحث‌های های شدیدی در مورد استفاده و پیامدهای هوش مصنوعی همراه با برخی هشدارهای آخرالزمانی مبنی بر اینکه این فناوری در آستانه آسیب غیرقابل‌برگشت به تجربه‌ی بشر است، سر گرفته.

پیشرفت‌های اخیر در استفاده از هوش مصنوعی در چت‌بات‌ها، ماشین‌های بدون راننده، نرم‌افزارهای آهنگ‌نویسی و توسعه داروسازی این بحث‌ها را برانگیخته است. ساندار پیچای، مدیر اجرایی گوگل، گفت که نگرانی‌ها در مورد هوش مصنوعی او را در شب‌بیدار نگه داشته است و هشدار داد که اگر این فناوری نادرست به کار گرفته شود، می‌تواند “بسیار مضر” باشد.

یکی از سخنگویان سازمان جهانی عکاسی گفت که الداگسن قبل از اینکه به‌عنوان برنده اعلام شود، “خلق مشترک” تصویر را با استفاده از هوش مصنوعی برای آنها تأیید کرده است. در مکاتبات ما، او توضیح داد که چگونه پس از دو دهه عکاسی، تمرکز هنری من بیشتر به کاوش در فرصت‌های خلاقانه مولدهای هوش مصنوعی معطوف شده است و تأکید بیشتر بر این تصویر به‌شدت بر «غنای دانش عکاسی» او متکی است. طبق قوانین مسابقه، عکاسان ضمانت ورود خود را ارائه می‌دهند.

بخش خلاقیت آزاد از رویکردهای تجربی مختلف برای ساخت تصویر از سیانوتایپ‌ها و رایوگراف‌ها گرفته تا روش‌های دیجیتالی پیشرفته استقبال می‌کند. به‌این‌ترتیب، پس از مکاتبات ما با بوریس و ضمانت‌هایی که او ارائه کرد، احساس کردیم که ورود او معیارهای این بخش را برآورده می‌کند و از مشارکت او حمایت می‌کنیم.

علاوه بر این، ما مشتاقانه منتظر درگیرشدن در یک بحث عمیق‌تر در مورد این موضوع بودیم و از آرزوی بوریس برای گفتگو با تهیه سؤالاتی برای پرسش‌وپاسخ اختصاصی با او برای وب‌سایت خود استقبال کردیم.

ازآنجایی‌که او اکنون تصمیم گرفته است جایزه خود را رد کند، ما فعالیت‌های خود را با او به حالت تعلیق درآوریم و مطابق با خواسته‌هایش، او را از رقابت حذف کردیم.  با توجه به اقدامات و اظهارات بعدی او و تلاش‌های عمدی‌اش برای گمراه‌کردن ما و در نتیجه باطل کردن ضمانت‌هایی که ارائه کرده بود، دیگر احساس نمی‌کنیم که قادر به انجام یک گفتگوی معنادار و سازنده با او باشیم.

ما اهمیت این موضوع و تأثیر آن بر تصویرسازی امروز را درک می‌کنیم. ما مشتاقانه منتظر بررسی بیشتر این موضوع از طریق کانال‌ها و برنامه‌های مختلف خود هستیم و از گفتگو پیرامون آن استقبال می‌کنیم درحالی‌که عناصر شیوه‌های هوش مصنوعی در زمینه‌های هنری تصویرسازی مرتبط هستند، جوایز همیشه بستری برای حمایت از برتری و مهارت عکاسان و هنرمندانی هستند که در این رسانه کار می‌کنند.

هوس مصنوعی

باز‌تعریف عکاسی با نگاهی به آثار آندریاس گورسکی

آندریاس گورسکی

بازتعریف عکاسی


 آندریاس گورسکی (Andreas Gursky) از عکاسان معروف و معاصر است که آثارش به بالاترین قیمت در جهان به فروش می‌رسد. در این ویدیو که توسط سهیل ارجمند ترجمه و زیرنویس شده است، رالف روگوف (Ralph Rugoff) منتقد معروف و مدیر مدیر گالری هایوارد لندن، نگاهی به آثار او دارد و عکس های گورسکی را نقد می کند. 

طی چهار دهه گذشته، آندریاس گورسکی یکی از مهمترین هنرمندان و عکاسان جهان بوده است. او همواره در مورد مرزها و محدوده عکاسی، نحوه گسترش چیزی که یک عکس می تواند باشد و پرسشگری در مورد نحوه نگاه افراد به عکس‌ها، سوالاتی را مطرح می‌کند . این نمایشگاه نگاهی به کل زندگی حرفه ای او است. گورسکی احتمالاً بیشتر به عنوان یک وقایع نگار جسور اقتصاد جهانی شناخته می شود و مناظر حماسی را مستند نموده که سرمایه داری جهانی تولید کرده است. خب، وی کار خود را با عکاسی از چیزهای نزدیک به خانه شروع کرد. او در دوسلدورف آلمان زندگی می کند و به نحوه رفتار افراد به صورت گروهی، و رفتار ما به عنوان یک جمع، و ساختارهای جمعی علاقه داشت که رفتار ما را شکل می‌دهند. و بدین ترتیب، شروع به گرفتن عکس‌هایی مانند “سالرنو” کرد که این شهر بندری ایتالیا را به شما نشان می‌دهد و مانند تصویری از یک اکوسیستم اجتماعی کامل است .

آندریاس گفته است که به عکاسی به عنوان راهی در جهت تلاش برای درک چگونگی قرار گرفتن جهان در کنار هم علاقه دارد و او در یک عکس، یک جهان کامل را به شما نشان می‌دهد تا بتوانید نحوه کارکرد آن سیستم را درک کنید.

عکاسی دارای این مرجع دنیای واقعی است اما می تواند با یک مرجع خیالی نیز ترکیب شود و فکر می‌کنم در عکس های آندریاس، او از این مزیت بهره می‌برد که عکاسی می تواند به طور همزمان هر دو چیز را به شما ارائه دهد .

شاید مشهورترین عکس آندریاس، با نام “راین دو”، نه چندان دور از دوسلدورف باشد که او عکس را به صورت دیجیتالی ویرایش کرده، بنابراین چند ساختمان را که در واقع در آن طرف رودخانه هستند حذف کرده است. من فکر می کنم این در واقع تصویری از تمایل ما برای کنترل طبیعت است تا تصویری از یک رودخانه واقعی.

می‌دانید آندریاس چیزی گفته است که من واقعا از آن خوشم می آید و آن این است که عکس ها باهوش‌تر از ما هستند. چیزهایی که در یک عکس اتفاق می‌افتند، واقعا بیش از چیزی است که ما می‌توانیم درک کنیم. جایی در آنجا، کاتالوگ گورسکی قرار دارد. اگر از برخی از عکس‌های او، مانند این عکس از یک مزرعه گل‌لاله در هلند، خیلی دور بایستید، به نظر می‌رسد یک نقاشی راه‌راه انتزاعی است. فقط وقتی جلو می روید و از نزدیک نگاه می‌کنید متوجه می‌شوید که چیست و یک پیکر بسیار کوچک انسان را، درست در آنجا، در میان این ردیف لاله‌ها، می بینید که رنگ‌آمیزی آنها کاملاً مصنوعی به نظر می‌رسد. فقط وقتی وارد گالری می‌شوید این تجربه باورنکردنی را بدست می‌آورید که باید دور از عکس‌ها بایستید تا شکل کلی را ببینید و سپس جلو بروید تا از نزدیک به جزئیات نگاه کنید و آنها را بررسی کنید، زیرا آنها به قدری بزرگ هستند که نمی‌توانید فقط با یک نگاه به همه چیز آن پی ببرید. هنگام نصب آثار نمایشگاه، من به طور تصادفی دائما از کلمه “نقاشی” استفاده می‌کردم، زیرا این آثار دارای پیچیدگی فرمی زیادی هستند و در اندازه نقاشی‌ها ارائه شده‌اند، بنابراین به نظر می‌رسد چیزی بین عکاسی و نقاشی هستند. او در حال تماشای هر نوع عکسی است که شما نیز می‌توانید ثبت کنید، او با تمام آن سنت‌های متفاوت بازی می‌کند تا چیزی کاملاً بی همتا بسازد .