برچسب: نقد عکس

**ایده‌های جذاب برای عکاسی شهری** 

شهرها و شهرستان‌ها ممکن است شلوغ، پرهیاهو و گاهی استرس‌زا به نظر برسند، اما در عین حال از بهترین مکان‌ها برای خلق عکس‌های بی‌نظیر و خلاقانه هستند. از افق‌های شگفت‌انگیز گرفته تا معماری چشمگیر، یا صحنه‌هایی که عبور رهگذران را در سایه عظمت آسمان‌خراش‌ها نشان می‌دهند، شما با انبوهی از فرصت‌های عکاسی مواجه خواهید شد. 

اگر تازه به شهر آمده‌اید یا در جستجوی الهام جدیدی هستید، این مقاله برای شماست. در اینجا شش ایده ساده و کاربردی برای عکاسی شهری آورده شده است. چه در یک کلان‌شهر پرجنب‌وجوش زندگی کنید و چه در یک شهر ساحلی و آرام، این پیشنهادها قطعاً توجه شما را جلب خواهند کرد. بدون اتلاف وقت، همراه شوید: 

1. آسمان‌خراش‌های شهری 

تمام شهرها آسمان‌خراش‌های بلند ندارند، اما اگر در شهری با این ویژگی‌ها قرار دارید، فرصت بی‌نظیری برای عکاسی فراهم می‌شود. می‌توانید به پایین ساختمان بروید و از زاویه‌ای عمودی به سمت بالا عکاسی کنید. اگر چندین آسمان‌خراش در کنار هم قرار دارند، می‌توانید یک ترکیب دیدنی با تمرکز بر چندین ساختمان ایجاد کنید. در روزهای مه‌آلود نیز می‌توانید حس رازآلودی به عکس‌های خود اضافه کنید و ساختمان‌هایی را ثبت کنید که گویی در دل ابرها غرق شده‌اند. 

روش دیگر این است که یک نقطه دوردست را انتخاب کنید. با استفاده از لنز واید یا تله‌فوتو، از افق شهر به صورت افقی عکس بگیرید. از نقاط دید مانند بام پارکینگ‌ها یا عرشه‌های مشاهده بهره ببرید. حتی مناطق کمی دورتر از مرکز شهر می‌توانند نمای شگفت‌انگیزی از افق شهر ارائه دهند. 

جزئیات نورپردازی را جدی بگیرید. طلوع و غروب خورشید می‌توانند فضاهای چشمگیری ایجاد کنند، اما نیم‌روز هم زیبایی خاص خود را دارد؛ زیرا سایه‌های تند یک نگاه انتزاعی به سازه‌ها می‌بخشند. فراموش نکنید که آزمایش کنید؛ گاهی نتایج غیرمنتظره می‌توانند به‌شدت ارزشمند باشند. 

2. مناظر شبانه شهری 

در حالی که روز زمان مناسبی برای عکاسی از زیبایی‌های شهر است، شب جاذبه‌های خاصی به تصاویر اضافه می‌کند. چراغ‌های درخشان آسمان‌خراش‌ها و افق شهر فرصتی بی‌نظیر برای ایجاد صحنه‌های جادویی فراهم می‌کنند، به‌ویژه اگر از تکنیک نوردهی طولانی استفاده کنید. این تکنیک می‌تواند نورهای مصنوعی را با سایه‌های تاریک خیابان‌ها، پارک‌ها و حتی سطح آب ترکیب کند. 

داشتن سه‌پایه و ریموت کنترل از اهمیت زیادی برخوردار است تا بتوانید از سرعت شاتر طولانی استفاده کنید. اگر با تکنیک HDR (رنج دینامیکی بالا) آشنایی دارید، می‌توانید تصویر نهایی را با ترکیب چند عکس خلق کنید که عمق و روشنایی بیشتری داشته باشد. 

یکی از بهترین زمان‌ها برای گرفتن عکس در شهر، هنگام غروب شب است؛ زمانی که چراغ‌ها روشن شده‌اند ولی هنوز کمی نور طبیعی باقی مانده است. این زمان عمق رنگ‌ها و جزئیات را افزایش می‌دهد. البته ایمنی در اولویت است؛ از ترک کردن مکان‌های خلوت به مدت طولانی خودداری کنید و همیشه مراقب محیط اطراف خود باشید. 

3. انعکاس‌های شهری 

اگر شهر شما پر از مناظر کلیشه‌ای است که بارها توسط دیگر عکاسان ثبت شده‌اند، می‌توانید زاویه جدیدی مانند بازی با انعکاس‌ها را امتحان کنید. کافی است لنزی واید بردارید و در نزدیکی آب عکاسی کنید؛ رودخانه‌ها، دریاچه‌ها یا حتی گودال‌های آب پس از بارش باران می‌توانند بستر مناسبی برای ثبت انعکاس‌ها باشند. همچنین می‌توانید از اجسام براق مانند شیشه‌ها یا فلزات استفاده کنید تا جلوه‌ای متمایز خلق کنید. 

۴. صحنه‌های خیابانی در شب

**ایده‌های عکاسی شهری: ثبت زیبایی‌های قلب شهر**

یکی از ایده‌های محبوب من در عکاسی شهری (همانطور که قبلاً اشاره شد) عکاسی از مناظر شهری در شب است، اما همچنین به شما پیشنهاد می‌کنم که صحنه‌های خیابانی را پس از تاریکی شب ثبت کنید. به عبارت دیگر، به دنبال فرصت‌هایی باشید که ساختمان‌ها و مردم را در کنار هم به نمایش بگذارید تا نتایج فوق‌العاده‌ای خلق کنید.

روش‌های مختلفی برای این کار وجود دارد. یکی از گزینه‌ها استفاده از سه‌پایه است و مانند یک عکاس منظره شهری به صحنه‌های خیابانی نزدیک شوید. ترکیب‌بندی خود را آماده کنید، منتظر بمانید تا فرد مناسبی از کنار شما عبور کند و زمانی که لحظه مناسب فرا رسید، دکمه شاتر را فشار دهید. (حتماً سرعت شاتر خود را کنترل کنید، اما حتی اگر فرد کمی محو باشد، مشکلی نیست؛ در واقع بیشتر به حس کلی صحنه اهمیت دارد.)

**ایده‌های عکاسی شهری: ثبت حرکت و زندگی**

روش دیگری که می‌توانید امتحان کنید این است که در مناطق شلوغ‌تر عکاسی کنید و از سرعت شاتر بسیار طولانی استفاده کنید. یک نوردهی ۱۰ ثانیه‌ای می‌تواند حرکت ترافیک یا مردم را ثبت کند و عکسی نفس‌گیر و پر از انرژی و حرکت به شما بدهد.

در عین حال، می‌توانید ایزو دوربین خود را بالا ببرید، مطمئن شوید که سرعت شاتر مناسبی دارید و به صورت دستی عکاسی کنید. به این ترتیب، می‌توانید سریع‌تر به اتفاقات خیابانی واکنش نشان دهید و هرچند ایزوی بالا ممکن است کیفیت تصویر را کمی کاهش دهد، اما نویز تصویر می‌تواند ظاهری جذاب و گرانج به عکس‌های شما بدهد.

۵. شهر از بالا 

عکس‌های هوایی به بینندگان دیدگاهی کاملاً جدید از شهر می‌دهند، حتی اگر این تصاویر ساختمان‌ها و جاذبه‌های شهری باشد که آن‌ها قبلاً صدها بار دیده‌اند. اگر این فرصت را دارید، حتماً از لنز واید استفاده کنید و به ارتفاع بروید تا عکسی شگفت‌انگیز از شهر خلق کنید.

بسیاری از عکس‌های هوایی با استفاده از پهپاد گرفته می‌شود، اما اگر پهپاد ندارید و نمی‌خواهید هزینه زیادی برای خرید آن بپردازید، گزینه‌های دیگری هم وجود دارد. دکه‌های مشاهده عالی هستند و در بیشتر شهرهای بزرگ می‌توان آن‌ها را پیدا کرد. اگر قصد دارید در زمان غروب یا پس از تاریکی عکاسی کنید، بهتر است قبل از رفتن تماس بگیرید و از قوانین مربوط به استفاده از سه‌پایه مطمئن شوید، زیرا برخی دکه‌ها اجازه استفاده از سه‌پایه را نمی‌دهند.

همچنین می‌توانید رستوران‌ها و بارهای روی پشت‌بام که دسترسی عمومی دارند را بررسی کنید و بسته به ارتفاع ساختمان‌ها، ممکن است بتوانید عکس‌های هوایی از پارکینگ‌های خاص هم بگیرید.

البته همیشه هنگام عکاسی از ارتفاعات، ایمنی خود را در اولویت قرار دهید. هرگز روی نرده‌ها خم نشوید و اگر قصد دارید دوربین خود را از لبه‌ای بیرون بیاورید، بند دوربین را دور دست یا گردن خود ببندید تا از سقوط آن جلوگیری کنید.

۶. شهر و محیط اطراف آن 

اکثر عکاسان شهری تمرکز خود را بر روی معماری و جزئیات ساختمان‌ها می‌گذارند، اما اگر به دنبال تصاویری منحصر به فرد هستید، چرا از یک نقطه دورتر به شهر نگاه نکنید و ببینید می‌توانید آن را در بستر محیطش ثبت کنید؟

با گنجاندن جنگل‌ها، دشت‌ها، دریاچه‌ها یا حومه‌ها در عکس‌های خود می‌توانید به بینندگان حس و معنای جدیدی از شهر و محیط اطراف آن بدهید. برای این کار معمولاً به یک نقطه دید مناسب نیاز خواهید داشت. در اینجا، پهپاد می‌تواند بسیار مفید باشد، اما می‌توانید از تپه‌ها یا ساختمان‌های بلند هم برای این نوع عکاسی استفاده کنید.

لنز واید معمولاً نتایج فوق‌العاده‌ای می‌دهد، اما به شما توصیه می‌کنم که با فواصل کانونی مختلف کار کنید تا اثرات متفاوتی به دست آورید.

**ایده‌های عکاسی شهری: کلمات آخر**

خب، حالا شش ایده ساده برای ثبت عکس‌های بی‌نظیر از شهرها را به شما معرفی کردیم. امیدوارم که این نکات الهام‌بخش شما باشند و آماده باشید تا دوربین خود را بردارید و به خیابان‌ها بروید و عکس‌های زیبایی ثبت کنید!

**حالا نوبت شماست:** 

چه شهری را قصد دارید عکاسی کنید؟ آیا عکاسی خاصی در ذهن دارید؟ نظرات و برنامه‌های خود را در کامنت‌ها با ما در میان بگذارید!

منبع سایت DPS ترجمه سهیل ارجمند

امبرتو اکو (1)

ترجمه سهیل ارجمند

شاید این مقاله مانندِ من، برای شما نیز جالب باشد:

مدتی پیش، من در «آکادمی اسپانیا» در شهر رم سخنرانی می‌کردم – یا بهتر بگویم سعی می‌کردم سخنرانی کنم. نور چراغی که در چشم‌هایم می‌تابید، خواندن یادداشت‌هایم را برایم دشوار و حواسم را پرت می‌کرد – آن نور، نور دوربین فیلم‌برداریِ تلفنِ همراهی بود متعلق به خانمی در میان حضار. من بسیار دلخورانه به آن واکنش نشان دادم (همان‌طور که من معمولاً در مواجهه با عکاسان بی‌ملاحظه این کار را می‌کنم) با توجه به اصل رعایت تقسیم‌کار مناسب، هنگامی که من کارم را آغاز می‌کنم آنها باید کار خود را متوقف کنند. زن دوربین خود را خاموش کرد، اما با حالتی مظلومانه، گویی که مورد خشم و غضبی سهمگین قرار گرفته بود.

همین تابستان در «سان لئو»[2]، هنگامی که این شهر ایتالیایی عملِ مبتکرانه‌ای را، برای نکوداشتِ ثبتِ مناظرِ منطقهِ «مونتفلترو»[3] در نقاشی‌های اولیه دوران رنسانس «پیرو‌دلا‌فرانچسکا»[4]، آغاز می‌کرد، سه نفر با فلش‌های عکاسی‌شان مرا کور می‌کردند و من برای یادآوری رعایت رفتار صحیح به آنها، مجبور به ایجاد وقفه در میان سخنرانی‌ام شدم. لازم به ذکر است که در هر دو رویداد، افرادی که برنامه من را ضبط می‌کردند متعلق به گروه‌های حرفه‌ای عکاسی و تصویربرداری نبودند و برای پوشش آن رویداد اعزام نشده بودند. آنها احتمالاً افرادی تحصیل‌کرده بودند که با ارادهٔ خود برای شرکت در سخنرانی‌هایی که نیاز به شنیدنش داشتند، آمده بودند. با این وجود، آنها همه علائم “سندرم چشم الکترونیکی” را نشان دادند: به نظر می‌رسید آنها عملاً هیچ علاقه‌ای به آنچه گفته می‌شد نداشتند. ظاهراً تنها چیزی که آنها می‌خواستند این بود که این رویداد را ضبط کنند و شاید آن را در YouTube ارسال کنند. آنها در آن لحظه توجه و تمرکز خود را ازدست‌داده بودند و به‌جای تماشا با چشم خود، ضبط تصویر با تلفن‌های همراه خود را ترجیح می‌دادند.

به نظر می‌رسد این تمایل به حضور با چشم مکانیکی به‌جای مغز انسانی، به لحاظ روانی گروه قابل‌توجهی از مردم را تحت تأثیر قرار داده است. شرکت‌کنندگان در حال عکس‌برداری و فیلم‌برداری در رم و سان لئو احتمالاً پس از گرفتن چند تصویر از آن رویداد، محل را ترک کردند، اما بدون هیچ درک دقیقی از آنچه که مشاهده کرده بودند. (چنین رفتاری، شاید هنگام دیدن یک استریپر موجه باشد – اما برای یک سخنرانی آکادمیک هرگز.) و اگر، آن‌طور که من تصور می‌کنم، این افراد در طول زندگی خود از هر چیزی که می‌بینند عکاسی کنند، همواره آنچه که دیروز ثبت کرده‌اند را امروز فراموش خواهند کرد.

چندین بار در مورد چگونگی توقف عکس‌گرفتنم در سال 1960، پس از گشت‌وگذار در کلیساهای جامع فرانسه، زمانی که مانند یک دیوانه از آنها عکس می‌گرفتم، صحبت کرده‌ام: پس از بازگشت از سفر به خانه، خود را در میان یک سری عکس‌های بسیار متوسط دیدم – درحالی‌که هیچ خاطره واقعی از آنچه دیده بودم، در ذهن خود نداشتم. دوربین را دور انداختم و در سفرهای بعدی، فقط آنچه را که در ذهنم دیده بودم ثبت کردم و برای یادآوری در آینده کارت‌پستال‌هایی عالی خریدم، بیشتر برای دیگران تا برای خودم.

یک‌بار، زمانی که 11 ساله بودم، در یک بزرگراه اصلی با غوغایی غیرمعمول روبرو شدم. از راه دور، شاهد حادثه‌ای بودم که تازه اتفاق افتاده بود: یک کامیون به یک گاری برخورد کرده بود. این گاری توسط کشاورزی رانده می‌شده و همسرش هم در کنار او بوده است. زن به زمین افتاده بود. سرش ترک خورده بود و در حوضچه‌ای از خون و مغز متلاشی‌اش نقش زمین شده بود. (هنوز با وحشت به یاد می‌آورم که در آن لحظه، این‌گونه به نظرم رسید که یک کیک خامه‌ایِ توت‌فرنگی روی زمین پاشیده شده است.) شوهر، جسد زنش را محکم در آغوش گرفته بود و با ناامیدی ناله می‌کرد. من خیلی نزدیک نشدم، زیرا شدیدا وحشتزده بودم: اولین باری بود که شاهد مغزی پاشیده بر روی زمین بودم (و خوشبختانه آخرین بار هم بود) ، اما این اولین باری بود که وجود مرگ، اندوه و ناامیدی را حس می‌کردم.

اگر آن زمان، من هم یک تلفن همراه مجهز به دوربین فیلم‌برداری داشتم، مانند همه‌ی بچه‌های امروزی، چه اتفاقی می‌افتاد؟ شاید من هم صحنه را با آن ضبط می‌کردم، تا به دوستانم نشان دهم که آنجا بوده‌ام. شاید من آن گنج بصری خود را در یوتیوب قرار می‌دادم تا سایر طرف‌داران [5]schadenfreude را خوشحال کنم. بعد از آن، چه کسی می‌داند؟ شاید اگر به ثبت چنین بدبختی‌هایی ادامه می‌دادم، ممکن بود نسبت به رنج دیگران بی‌تفاوت می‌شدم.

در عوض، من همه چیز را در حافظه خود حفظ کردم. هفتاد سال بعد، تصویر ذهنی آن زن، همچنان مرا درگیر خود می‌کند و در واقع، به من آموخته است که به‌جای بی‌تفاوت ماندن در مقابل رنج دیگران، با آنها همدلی کنم. من نمی‌دانم آیا جوانان امروزی نیز از همان فرصت‌هایی برخوردار خواهند بود که من برای رسیدن به بلوغ تا بزرگسالی داشته ام – درمورد آن بزرگسالانی که چشم‌های خود را به موبایل‌های خود دوخته‌اند و دیگر برای همیشه گم شده‌اند بهتر است چیزی نگوییم.

1 Umberto Eco
2 San Leo
3 Montefeltro
4 Piero della Francesca
5  کلمه‌ای آلمانی به معنای: خوشحالی از بدحالی دیگران